
وفاق در دوران بحران یا رقابت انتخاباتی؟
اما آیا میتوان این نوع همکاری را به رقابتهای انتخاباتی که بیشتر در قالب شعارهای گوناگون پیش میرود، تعمیم داد؟
اما آیا میتوان این نوع همکاری را به رقابتهای انتخاباتی که بیشتر در قالب شعارهای گوناگون پیش میرود، تعمیم داد؟
در جهانی که رقابت برای سلطه بر مسیرهای تجارت جهانی ، انتقال انرژی ، دیتا و همچنین مسافرهر روز پیچیدهتر و فشردهتر میشود، ایران با موقعیتی که روزگاری مرکز تمدنها و مسیرهای جهانی بود، امروز بیش از هر زمان دیگر از متن به حاشیه رانده شده است. این حاشیهنشینی نه از فقر جغرافیا که از سوءمدیریت، لجاجتهای سیاست خارجی، ناتوانی در دیپلماسی اقتصادی، و نادیدهگرفتن ضربآهنگ توسعه جهانی نشأت میگیرد.
یک سال از آغاز به کار دولت چهاردهم گذشته و بسیاری از شهروندان منتظر تحقق وعدههایی هستند که پیش از انتخابات داده شد: شفافیت در سیاستگذاری، کاهش محدودیتهای فضای مجازی، و احیای اعتماد عمومی به اینترنت آزاد.
در دل بحرانهای عمیق اجتماعی و سیاسی، گاهی آنچه بیش از ساختارها و قوانین نگرانکننده است، شخصیت کسانی است که قدرت را در دست دارند.
اگر سیاستگذاران جمهوری اسلامی خود با برگزاری رفراندوم و مشارکت مستقیم مردم، تغییرات لازم را بدست خود ایجاد نکنند، ممکن است شرایطی پیش آید که انجام آن دیر و یا غیر ممکن شود.
در نظامهای سیاسی، امید اجتماعی یکی از مؤلفههای کلیدی برای انسجام و پایداری اجتماعی محسوب میشود.
لایحهی «مقابله با انتشار محتوای خلاف واقع در فضای مجازی» که اخیراً در دستور کار قرار گرفته، از جمله طرحهاییست که با هدف اعلامشدهی «صیانت از امنیت روانی جامعه» پیشنهاد شده، اما در عمل بیم آن میرود که به محدودسازی آزادی بیان، تضعیف رسانهها، و گسترش ترس و خودسانسوری در جامعه بینجامد.
دولت پزشکیان که با شعارهای اصلاحطلبانه و شعار «بازگشت به مردم» روی کار آمد، اکنون در عمل از همان مردمی که به او رأی دادهاند، فاصله گرفته است. این فاصله، تنها اقتصادی یا اجرایی نیست؛ بلکه فاصلهای« ارتباطی و روانی» است.
حضور اسرائیل در کشورهای شمالی ایران و حوزه دریای خزر در سالهای اخیر افزایش یافته است.
آقایان: شما امتحانتان را دادید، حالامدیریت زنان را بیازمائید!