به گزارش هراز خبر، تجربه دوره‌های پیشین انتخابات مانند دوره یازدهم ریاست‌جمهوری (۱۳۹۲) و دوره سیزدهم ریاست‌جمهوری (۱۴۰۰) ضرورت اجماع را ملموس‌تر و عینی‌تر کرده بود.
در واقع برای انتخاب کاندیدای نهایی باید چند نکته را مدنظر قرار داد:
۱-اقبال عمومی و نتیجه نظرسنجی‌ها: یکی از گزاره‌های مهم در انتخاب کاندیدای نهایی، وضعیت رای وی است. قاعدتا کاندیدای نهایی باید در نظرسنجی‌ها اقبال عمومی بیشتری داشته باشد.
۲-قابلیت جذب رأی سایر کاندیداها: یکی از مهم‌ترین نکاتی که در انتخاب کاندیدای نهایی باید لحاظ شود، اطمینان از اضافه شدن سبد سایر کاندیداهای جبهه انقلاب به سبد وی است.
۳-حفظ معادله رقابت و جلوگیری از ایجاد فضای هیجانی و دوقطبی: کاندیدای نهایی نباید فردی باشد که با رقیب ایجاد دوقطبی کند و رای او را بالا ببرد. انتخابات دوره یازدهم انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۱۳۹۲ یک تجربه واضح و درس‌آموز برای جبهه انقلاب از تاکتیک‌های رقیب در دوقطبی‌سازی و تغییر معادله رقابت بود.
یکی از ملاحظات مهم برای انتخاب کاندیدای نهایی جبهه انقلاب این است که زمینه‌های فعال شدن گسل‌های رای اعتراضی و ترغیب قشر خاکستری برای رای دادن به کاندیدای رقیب را فراهم نکنند، انتخابات ۹۲ نشان داد چگونه قابلیت رای اعتراضی در یک زمان کوتاه ممکن شد.
