یکی از معضلات مردم بخصوص جوان ها نداشتن مسکن و مستأجر بودنِ که روز به روز هم نرخ اجاره ها قربونش برم بالا میره و هیچ کسی ام به کِتف یا بندِ کیف اش نیست که اون جوان طفل معصوم که میخواد تشکیل خانواده بده و به شعارِ افزایش جمعیت عمل کنه و توی این امر مهم سهیم باشه؛ اول باید یه مکانی؛ سقفی؛ پوششی بالای سرش باشه که بتونه این شعار رو عملی کنه.
البته بگم که دولت سیزدهم برای حلِ این مشکل یه فکرایی موقع تأسیس شدنش تو سرِ مبارک شون داشتن ولی خب اونطوری که باید عملی نشده تا حالا و اونم طرحِ مسکنِ ملی بود که با کلی آیان و ایون و اما اگر روبرو شد و به بار گفتن زمین خالی نداریم؛ یه بار گفتن بودجه نداریم و خلاصه با کلی دنگ و فنگ ثبت نام میکردی تا بتونی صاحب خونه بشی و از این مستأجری و خانه بدوش بودن؛ اجاره خونه های نجومی فرار کنی … مثلا یکی از شرایطِ ثبت نام طرح مسکن ملی این بود که باید متأهل باشی ؛ یعنی یه جوان میخواست خونه ثبت نام کنه باید اول می‌رفت خواستگاری و متاهل بشه تا اون وقت اجازه ثبت نام بهش بدن … خواستگاری ام که می‌رفت ؛ بهش میگفتن خونه داری؟؛ … میگفت نه و اتفاقا بخاطر اینکه خونه بتونم بخرم اومدم دختر تون رو بگیرم…
حتی مورد داریم طرف فقط بخاطر اینکه زیر بارِ مستأجری و اجاره های گزاف نره ؛ ندیده نشناخته رفته ازدواج کرده که جز واجدین شرایط ثبت نام مسکن ملی بشه و این فرصت رو از دست نده؛ بعد وقتی دیگه رسمی شدن تازه فهمیده خانم دستِ بزن داره و همه جای آقا کبودِ و هنوزم که هنوزه داره تحمل می‌کنه و منتظرِ تا خونه ای که بهش وعده دادن ساخته بشه و تحویل بگیره که مبادا تو دامِ مستأجری بیفته …
از مسئولین خواهشمندیم یه فکری به حال دل این اجاره خونه ها بکنند و صاحب خونه ها هم یکم کوتاه بیان ؛ بخدا این دنیا فانیِ و همه ی این مال و منال تو همین دنیا میمونه و فقط مهر و محبت و خوبی ماهاس که برامون به یادگار میذاریم و میریم …
البته جا داره از زمین خواران محترم نیز خواهش کنیم؛ لااقل یه وجب زمین خالی بذارین بمونه که دولت بتونه خونه بسازه و تحویل مردم بده.
با تشکر
پایان.
نویسنده: مهری درویش قنبر
