روزنامه‌ی محترم تهران تایمز،
با سلام
پیرو مقاله‌ای که در تاریخ ۱۴۰۲/۵/۳۱ در آن روزنامه چاپ شد و نام من در کنار گروهی دیگر به عنوان «عروسک‌های تئاتر دولت آمریکا» برده شده است پاسخ زیر خدمت شما ارائه می‌گردد و مطابق با شرایط قانون ۲۳ مطبوعات انتظار است یا متن فارسی یا انگلیسی توسط روزنامه‌ی شما منتشر گردد:
اول اینکه بنده از ادعاهای این مقاله و اتهامات آن کاملا بی‌خبر و مبرا هستم و شگفتی خودم را نسبت به اینکه از کجا و چگونه به اسم من رسیدید ابراز می‌کنم. من نه با افرادی که در آن مقاله آورده شده ارتباطی دارم و نه میشناسمشان و تقریبا مطمئنم آنها نیز مرا نمی‌شناسند. به لحاظ تفکر شخصی سیاسی نیز با اکثریت آن لیست (و همینطور طیف فکری روزنامه‌ی شما) فاصله‌ی زیادی دارم.
دوم من فعال سیاسی نیستم و کمترین تجربه‌ای در عرصه‌ی دیپلماسی ندارم که بخواهم در چنین پروژه‌هایی (بر فرض وجود و صحت مطلب شما) وارد شوم. من در گوگل در سمت مدیریت و مهندسی نرم‌افزار مشغول به فعالیت هستم. در کنار این داوطلبانه تلاش می‌کنم تاثیر تحریم‌های دیجیتال ظالمانه‌ی خزانه‌داری دولت آمریکا بر کاربران ایرانی کاهش یابد و خدمات گوگل برای همه‌ی ایرانیان در دسترس شود. همراهی با فعالیتی که منجر به انزوای ایران و افزایش تحریم‌ها شود با سابقه‌ی من هیچ تناسبی ندارد.
سوم همیشه تعلق فکری شخصی من به تفکر اصیل اصلاح‌طلبی بوده است؛ تفکری که مردم‌محور باشد به‌جای حکومت‌محور، در پی اصلاح گام‌به‌گام و دائمی است، و در عین انتقاد بی‌پروا و صریح از خطاها و فساد حاکمان از خطوط قرمز خود عدول نکند. خطوط قرمزی که از آزادگان مظلوم و دربندی چون مصطفی تاجزاده و محمدرضا جلائی‌پور یاد گرفتم؛ خطوط قرمزی مثل همکاری با دولت‌های بیگانه برای تاثیرگذاری بر مسائل داخلی سیاسی ایران، ایجاد تهدید برای تمامیت ارضی کشور عزیزم و همینطور همراهی با تحریم یا سیاستی که منجر به افزایش رنج و درد مردم کشورم شود. شما من را متهم به مواردی کردید که کاملا از این خط قرمزها عبور کرده است.
چهارم من سال‌ها از حق تحصیل رایگان در ایران استفاده کرده‌ام و خودم را وام‌دار مردمی می‌دانم که زندگی من از پول نفت و مالیات آنها ساخته شده است. برای همین علاقمند به اشتراک یادگرفته‌هایم در شرکت‌های موفقی چون گوگل با همکاران داخل کشورم هستم. با توجه به اینکه مطلب مندرج در روزنامه‌ی شما هم به لحاظ کیفی و هم به لحاظ اعتباری دچار مشکلات جدی است، خوشحال می‌شوم راه‌کارهایی برای کنترل کیفی بهتر قبل از انتشار مطالب به شما ارائه بدهم، و هم کمک کنم به روش مهندسی علل چنین اشتباهاتی را با هم ریشه‌یابی کنیم و برای عدم تکرار آنها برنامه‌ریزی کنیم. هر دوی این‌ها به رشد و بهبود روزنامه‌ی شما که از همان پول نفت و مالیات مردم بودجه می‌گیرد کمک می‌کند.
در نهایت هر چند قانون به من حق شکایت از درج این اتهام‌ها را می‌دهد، اما به‌نظرم آزادی بیان و حرمت رسانه آن‌قدر در جامعه‌ی ما مغفول اما مهم است که از حق شخصی خودم بگذرم و تنها بر انتشار این جوابیه در روزنامه‌ی شما تاکید کنم. امیدوارم این کمک کند شما و همکاران و هم‌فکران شما هم روزی آنچنان پشتیبان آزادی بیان و حرمت رسانه‌ها شوید که جامعه‌ی ما از این حجم تاسف‌آور فساد و مشکلات و ناکارآمدی‌ها رهایی یابد.
ایمان رحمتی‌زاده
۱۴۰۲/۶/۳
